SLIEDRECHT – Donderdag 2 november werd op een stormachtige herfstavond de zevende ronde van de interne competitie afgewerkt. Het leek wat rustiger in de Havik, wat waarschijnlijk te maken had met het slechte weer en een aanstaande KNSB-speelronde op 4 november. Achter de borden was er echter genoeg te beleven, dus leest u snel verder.
Er waren maar twee halfjes te bespeuren in de vijftien gespeelde partijen. Een daarvan was voor Wout Boer, die William Gijsen op remise wist te houden. De stelling die in het middenspel op het bord kwam, ging mijn beperkte verstand te boven. Uiteindelijk kwam er een eindspel op het bord waarin Wout een pion meer had, maar William tegenspel had met een vrijpion. Na stukken- en pionnenruil moest Wout nog even uitkijken, maar hij verdedigde het ontstane toreneindspel volgens het boekje.
De andere remise kwam van de partij Peter Vis – Tjerry Hut. Peter zag in zijn geliefde Bird ieder vogeltje vliegen en kwam opeens tot de ontdekking dat Tjerry de c-lijn had veroverd en een toren op c2 had geparkeerd. Tjerry kon de winnende voortzetting echter niet vinden. Peter ruilde vervolgens alle actieve zwarte stukken af. In het eindspel hadden beide heren er genoeg van en werd de vrede getekend.
Ferhat Erdogan en Leo Koppelaar leken allebei terug te verlangen naar de rapidavond van vorige week. In de opening vlogen de stukken over het bord heen. In een combinatie overzag Leo een kleinigheidje, waardoor hij materiaal verloor. Ferhat wist de partij vervolgens regelmatig uit te spelen. Nieuwkomer Niels Verhaar liet zijn ambities bij Schaakvereniging Sliedrecht duidelijk blijken door Cees Moes van het bord te kegelen.
De partij tussen Jorik Klein en Wim Hokken was ook bijtijds klaar. Wim speelde vol op de aanval, maar leed zware verliezen in het centrum, die hij niet meer te boven wist te komen. Niels Mijnster en Jaap Euser deden het wat rustiger aan. Niels wist steeds meer kleine voordeeltjes te behalen, maar Jaap zette daar in het eindspel een actieve verdediging tegenover. Na wat onnauwkeurigheden bleek remise echter niet meer haalbaar.
Ridder van Rekom speelde tegen Sami Al-yasin de spectaculairste partij van de avond. Jerry zette al snel de aanval in, maar Sami verdedigde stug. Zo stug dat Jerry goed moest uitkijken voor de counter. Toch wist Jerry door te breken en een tweede (!) dame te halen. Daarna was het snel afgelopen. Op de damevleugel stond een verdrietig wit paard, dat alles van een afstandje mocht meemaken, maar zelf niet mee mocht doen.
Wim Pool wist de stelling van Hans Klein open te breken en op te rollen, terwijl boezemvrienden Tim de Waard en Maarten Hartkoren op het bord even geen vrienden waren. Maarten wist de onderlinge confrontatie in zijn voordeel te beslissen. De wedstrijdleider won na lang emmeren van de voorzitter, waardoor Rik Versteeg nu moet vrezen voor zijn positie. Rien Lodder speelde degelijk tegen Henk van der Hoek, maar uiteindelijk kon Henk de tweede rij veroveren, waarna de capitulatie van Rien spoedig volgde.
Arjan van der Leij heeft door zijn overwinning op Adrian Mensing de koppositie veroverd. In een Alapin wist hij zijn geïsoleerde d-pion op het bord te houden. De geïsoleerde c-pion van Adrian ging echter verloren, waarna de partij spoedig volgde. Arjan wordt op de voet gevolgd door Peter van den Bergh, die Johan van de Griend versloeg. William moet opeens genoegen nemen met de derde plek. Het lijkt erop dat niemand van de toppers een voorsprong kan (of wil) nemen. Dat houdt de interne competitie in ieder geval lekker spannend.
