Sliedrecht 3 in actie
SLIEDRECHT – Eindelijk een matchpunt. Het heeft even geduurd, maar Sliedrecht 3 is van de 0 af. Tegen CSV 2 werd na een zeer spannende avond de vrede getekend met een 4-4 eindstand. Hiermee schieten echter beide teams niet veel op, en is degradatie een serieuze mogelijkheid geworden. Echter bij beide teams is ook berusting. Dit jaar is Sliedrecht 3 niet goed genoeg voor de 1ste klasse. Maar….. voor Sliedrecht had er meer in het vat kunnen zitten. De overwinning leek steeds nabij.
Van te voren was er geloof in eigen kunnen. Martijn Stoker was zelfs op trainingskamp in Barcelona geweest en kwam toegerust en uitgerust terug. Willem Kuiper was voor het eerst in 2 seizoenen gewoon op tijd, terwijl Henk Prins met veel vertrouwen aan de start stond.
De Gezusters. Martijn kijkt bij Joost af hoe hij wint
Jan Sulman – niet tevreden met remise
Willem pakt de winst en Kees is van de nul af
De staartborden met Henk en Peter in actie
Dan de wedstrijd zelf. Op bord 2 stond Martijn (naar eigen zeggen) al na 3 zetten potremise. Als teamleider lach je daar maar een beetje om, maar toen Martijn dit na elke zet herhaalde en zijn tegenstander ook niet echt meewerkte, was het duidelijk en rond half 10 stond de eerste remise op het bord. De tweede remise was wel een verrassing. Jan Sulman kreeg zijn voorbereiding op het bord en de vlam was in de pan geslagen. Optisch leek Jan uitstekend te staan en iedereen rekende het punt al, totdat de tegenstander nog met een truukje kwam en eeuwig schaak kon houden. Weer een remise dus, maar wel een kleine tegenvaller. Hier had meer ingezeten. Het leek een remiseavond te worden, want ook Peter Vis kwam al bij de teamleider langs en vroeg of hij remise mocht aanbieden. In een eindspel met nog veel pionnen op het bord kon er ook niet veel meer en zo werd ook die partij remise. Toen Willem Kuiper ook nog kwam voor remise, moest er wel even nagedacht worden. Als we wilden winnen, dan moest er ook gewonnen worden. Henk Prins was duidelijk en zei dat hij ging winnen. Joost daarentegen stond lastig en bij Pieter Pons was alles erg onduidelijk, evenals bij Kees van der Does. Willem speelde dus nog maar even door en dat was achteraf zeer goed. Kees van der Does stond gewonnen, verloren, onduidelijk, onduidelijk en dit werd uiteindelijk ook remise. Hier had wellicht ook iets meer ingezeten, maar Kees is (terecht) van de 0 af en scoort zo ook voor het derde.
Joost lacht de tegenstander bij het begin toe
Op dat moment leek een overwinning in de maak en de teamleider werd steeds geruster. Maar zoals wel vaker dit seizoen sloeg toen het noodlot toe. Allereerst gaf Henk Prins in gewonnen stelling een volle toren weg en kort daarna leek Pieter Pons te gaan winnen, maar besloot zijn dame in de aanbieding te doen. In plaats van 4-2 werd het dus 2-4. Toen werd alles anders.
Willem knokte door en wist de tegenstander op de knieën te dwingen en ook Joost wist een megaprestatie te leveren door in het eindspel alsnog te winnen. 4-4 dus.
In ieder geval een punt en een opgeheven hoofd! Waarschijnlijk niet voldoende voor handhaving, en wellicht had er meer ingezeten, maar een punt is binnen. Doordat de nummer 6 inmiddels 5 matchpunten heeft met veel meer bordpunten is handhaving onwaarschijnlijk, maar dat had het met 2 matchpunten ook wel geweest.
We houden de moed erin en gaan op de 4 jaarlijkse schrikkeldag naar Krimpen, om daar wellicht voor een stunt te gaan zorgen. De tegenstanders zijn gewaarschuwd!
