SLIEDRECHT – In de laatste wedstrijd van het seizoen moest er door het tweede KNSB-team geknokt worden voor handhaving. Drie bordpunten zouden voldoende zijn om het vierdeklasserschap van de KNSB veilig te stellen. Dat zou een hele tour worden tegen kampioen Overschie 1. De teamleiders Johan van de Griend en Jerry van Rekom hadden echter een strak plan. Eerst wandelen bij de UNESCO-molens in Kinderdijk en dan via een tactische opstelling toeslaan. Niet veel eerder stelde een team zich veilig door een klap van de molen…
Wandelen in Kinderdijk is een hele belevenis, zeker voor Theo Dekker en Willem Kuiper, die de teamleiders Johan & Jery moeilijk konden volgen… De teamleiders wisten elke aanval van de wieken te ontwijken, terwijl de spelers van bord 2 en 3 een flinke klap van de molen kregen en dat dreunde door bij hun partijen. De ontdekking van een rietzanger (“Ik wist niet dat die zo klein zijn”) was een openbaring voor dokter Willem, die in zijn partij eigenlijk dezelfde ontdekking deed…
Na twee uur tippelen kon even later de wedstrijd tegen de kampioen beginnen. De Rotterdamse vereniging had op hun site een 5-3 overwinning voorspeld. Hoogmoed komt voor de val en zeker het gezegde “Alle molens vangen wind” was niet besteed aan de kampioenen: “Even dat Sliedrechtse varkentje wassen” leek meer van toepassing.
Het werd een spannende wedstrijd, waarbij de Sliedrechtse staarborden moesten scoren en de kopborden moetsen keepen: “De molen gaat niet met de wind om die voorbij is.” Dus: Maak van de gelegenheid gebruik wanneer deze zich voordoet! De Sliedrechtspelers speelden als een molenpaard.
Het eerste wapenfeit kwam aan bord 2, waar Theo Dekker de klap van de molen niet te boven kwam. Hij speelde voor het eerst in 15 jaar met wit en dat was wennen. Hij had al snel last van van het feit dat zijn molen door de vang was met een een vastgelopen spaak en dus een nul; 0-1.
Het werd nog gekker, want ook Willem Kuiper had last van het feit dat Gods molens langzaam maar zeker malen. De gerechtigheid bracht hem een gerechtelijke nul; 0-2.
Teamleider Jerry van Rekom wist de molen naar de wind te keren. Na een moeizame opening, waarin hij met alle winden mee waaide, wist hij het koren van het kaf te scheiden en wist hij moeizaam het volle punt binnen te halen; 1-2.
Invaller Robert van Rekom waaide in de opening ook met alle winden mee, maar nadat zijn tegenstander remise aanbood, gaf Robert aan dat met één steen je geen meel kunt maken en dus het halfje afsloeg. “Het zit in de molen” en dat bewees Robert met een prima gespeeld eindspel; 2-2.
Wim Hokken kende een prima middag. Zijn tegenstander merkte al snel dat zijn molen niet meer maalde en hij probeerde het nog met het luidruchtig verorberen van een appel, maar meer dan een lege meelzak leverde het niet op; 3-2.
Invaller Tjerry Hut speelde zijn favoriete systeem en leek met dik hout zaagt men planken de sterke tegenstander te overrompelen, maar dat bleek te gortig. Helaas een debuut met een nul; 3-3.
Kopman Hans Klein speelde aanvankelijk zo droog als gort, maar na een misrekening in tijdnood was er geen koren zonder kaf, dus een nul; 3-4.
Teunis den Rooijen moest het tegen een tegenstander met molentjes zien te redden. In de onstane mallemolen wist de Sliedrechtspeler het uitstekend af te maken; 4-4.
Met een draaiende molen werd zo handhaving bereikt. Volgend seizoen weer vierde klasse en de voorspelling is dat het ouwemannenteam dan nog ouder zal zijn; het zit in de molen!
